22 Nisan 2009

Ata'm...


Yine bir 23 Nisan yaklaşıyor... Hani sen çocuklara armağan etmiştin ya, her yıl dünyanın çeşitli ülkelerinden bir sürü çocuk geliyor ülkemize ve bayramımızı kutluyoruz. İzlerken o sıcacık gülümsemenle gülüyorsundur eminim...


Bize baktığında mutlu musun, bilmek istiyorum. Yoksa sana layık olamıyor muyuz? Devrimlerinin bekçisi olamıyor muyuz? Ülkemizin ve gençliğin, o muhteşem ileri görüşlülüğünle yazdığın hitabende seslendiğin gençliğin durumu seni endişelendiriyor mu?


Bilmek istiyorum, sence Türkiye bağımsız ve laik bir cumhuriyet olarak kalacak mı bundan elli yıl sonra? Yoksa biz sadece izleyecek miyiz binlerce şehit karşılığında sahip olduğumuz ülkemiz ellerimizin arasından kayıp giderken?


Bu 23 Nisan benim için oldukça buruk geçecek sanki... Benim içimde, ülkeme ve ülkemde yaşayan insanlara karşı bir şeyler kırıldı... Türkan Saylan gibi hayatını hastalarına ve eğitime adamış bir insana pervasızca edilen hakaretler içimi acıtıyor, nerede yaşadığımı, kimlerle yaşadığımı sorgulatıyor durmadan... Bazı gazetelerin, internet sitelerinin kaynağı belirsiz dedikodularla haber yapmasına ve Türkan Hanım'a ettikleri hakaretlere daha ne kadar göz yumacağız? Ata'm, biz senin mirasına layık değiliz, bunu anladım... Çok üzgünüm...

1 yorum:

  1. Kalemine sağlık canım,bir sürek avı başlatıldı ki
    sonu hayrolsun.

    YanıtlaSil